Το ρήμα ὁράω-ῶ - ὁράομαι-ῶμαι

	Ενεστώτας	Παρατατικός	Μέλλοντας (μέσος με ενεργητική σημασία)	Αόριστος (β’)
Οριστική	ὁρῶ ὁρᾷς ὁρᾷ ὁρῶμεν ὁρᾶτε ὁρῶσι(ν)	ἑώρων ἑώρας ἑώρα ἑωρῶμεν ἑωρᾶτε ἑώρων	ὄψομαι ὄψῃ ἤ ὄψει ὄψεται ὀψόμεθα ὄψεσθε ὄψονται	εἶδον εἶδες εἶδε(ν) εἴδομεν εἴδετε εἶδον
Υποτακτική	ὁρῶ ὁρᾷς ὁρᾷ ὁρῶμεν ὁρᾶτε ὁρῶσι(ν)			ἴδω ἴδῃς ἴδῃ ἴδωμεν ἴδετε ἴδωσι(ν)
Ευκτική	ὁρῷμι ἤ ὁρῴην ὁρῷς ἤ ὁρῴης ὁρῷ ἤ ὁρῴη ὁρῷμεν ὁρῷτε ὁρῷεν		ὀψοίμην ὄψοιο ὄψοιτο ὀψοίμεθα ὄψοισθε ὄψοιντο	ἴδοιμι ἴδοις ἴδοι ἴδοιμεν ἴδοιτε ἴδοιεν
Προστακτική	- ὅρα ὁράτω - ὁρᾶτε ὁρώντων			- ἰδέ ἰδέτω - ἴδετε ἰδόντων ἤ ἰδέτωσαν
Απαρέμφατο	ὁρᾶν		ὄψεσθαι	ἰδεῖν
Μετοχή	ὁρῶν ὁρῶρα ὁρῶν		ὀψόμενος ὀψομένη ὀψόμενον	ἰδών ἰδοῦσα ἰδόν

	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας
Οριστική	ἑώρακα ἑώρακας ἑώρακε(ν) ἑωράκαμεν ἑωράκατε ἑωράκασι(ν)	ἑωράκειν ἑωράκεις ἑωράκει ἑωράκεμεν ἑωράκετε ἑωράκεσαν	ἑορακώς ἔσομαι ἑορακώς ἔσῃ (-ει) ἑορακώς ἔσται ἑορακότες ἐσόμεθα ἑορακότες ἔσεσθε ἑορακότες ἔσονται
Υποτακτική	ἑορακώς ὦ ἑορακώς ᾖς ἑορακώς ᾖ ἑορακότες ὦμεν ἑορακότες ἦτε ἑορακότες ὦσι(ν)
Ευκτική	ἑορακώς εἴην ἑορακώς εἴης ἑορακώς εἴη ἑορακότες εἶμεν ἑορακότες εἶτε ἑορακότες εἴησαν ἤ εἶεν		ἑορακώς ἐσοίμην ἑορακώς ἔσοιο ἑορακώς ἔσοιτο ἑορακότες ἐσοίμεθα ἑορακότες ἔσοισθε ἑορακότες ἔσοιντο
Προστακτική	- ἑορακώς ἴσθι ἑορακώς ἔστω - ἑορακότες ἔστε ἑορακότες ἔστων
Απαρέμφατο	ἑορακέναι		ἑορακώς ἔσεσθαι
Μετοχή	ἑορακώς ἑορακυῖα ἑορακός		ἑορακώς ἐσόμενος ἑορακυῖα ἐσομένη ἑορακός ἐσόμενον

* Στον παρακείμενο, υπάρχει και ο τύπος ἑόρακα (κλίνεται ομαλά). Υπάρχει επίσης και παρακείμενος β’, ὄπωπα.

ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ

	Ενεστώτας	Παρατατικός	Μέσος αόριστος (β΄)	Παρακείμενος
Οριστική	ὁρῶμαι ὁρᾷ ὁρᾶται ὁρώμεθα ὁρᾶσθε ὁρῶνται	ἑωρώμην ἑωρῶ ἑωρᾶτο ἑωρώμεθα ἑωρᾶσθε ἑωρῶντο	εἰδόμην εἴδου εἴδετο εἰδόμεθα εἴδεσθε εἴδοντο	ἑώραμαι ἑώρασαι ἑώραται ἑωράμεθα ἑώρασθε ἑώρανται ἤ ὦμμαι ὦψαι ὦπται ὤμμεθα ὦφθε ὠμμένοι εἰσί(ν)
Υποτακτική	ὁρῶμαι ὁρᾷ ὁρᾶται ὁρώμεθα ὁρᾶσθε ὁρῶνται		ἴδωμαι ἴδῃ ἴδηται ἰδώμεθα ἴδησθε ἴδωνται	ἑωραμένος ὦ ἑωραμένος ᾖς ἑωραμένος ᾖ ἑωραμένοι ὦμεν ἑωραμένοι ἦτε ἑωραμένοι ὦσι(ν)
Ευκτική	ὁρῴμην ὁρῷο ὁρῷτο ὁρῴμεθα ὁρῷσθε ὁρῷντο		ἰδοίμην ἴδοιο ἴδοιτο ἰδοίμεθα ἴδοισθε ἴδοιντο	ἑωραμένος εἴην ἑωραμένος εἴης ἑωραμένος εἴη ἑωραμένοι εἶμεν ἑωραμένοι εἶτε ἑωραμένοι εἴησαν ἤ εἶεν
Προστακτική	- ὁρῶ ὁράσθω - ὁρᾶσθε ὁράσθων		- ἰδοῦ ἰδέσθω - ἴδεσθε ἰδέσθων	- ἑώρασο ἑωράσθω - ἑώρασθε ἑωράσθων ἤ - ὦψο ὤφθω - ὦφθε ὤφθων
Απαρέμφατο	ὁρᾶσθαι		ἰδέσθαι	ἑωρᾶσθαι ἤ ὦφθαι
Μετοχή	ὁρώμενος ὁρωμένη ὁρώμενον		ἰδόμενος ἰδομένη ἰδόμενον	ἑωραμένος ἑωραμένη ἑωραμένον ἤ ὠμμένος ἤμμένη ὠμμένον

	Υπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας	Παθητικός μέλλοντας	Παθητικός αόριστος
Οριστική	ἑωράμην ἑώρασο ἑώρατο ἑωράμεθα ἑώρασθε ἑώραντο ἤ ὤμμην ὦψο ὦπτο ὤμμεθα ὦφθε ὠμμένοι ἦσαν	ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἔσομαι ἑωραμένος ἔσῃ (-ει) ἑωραμένος ἔσται ἑωραμένοι (ἤ ὠμμένοι) ἐσόμεθα ἑωραμένοι ἔσεσθε ἑωραμένοι ἔσονται	ὀφθήσομαι ὀφθήσῃ (-ει) ὀφθήσεται ὀφθησόμεθα ὀφθήσεσθε ὀφθησόμεθα ὀφθήσεσθε ὀφθήσονται	ὤφθην ὤφθης ὤφθη ὤφθημεν ὤφθητε ὤφθησαν
Υποτακτική				ὀφθῶ ὀφθῇς ὀφθῇ ὀφθῶμεν ὀφθῆτε ὀφθῶσι(ν)
Ευκτική		ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἐσοίμην ἑωραμένος ἔσοιο ἑωραμένος ἔσοιτο ἑωραμένοι (ἤ ὠμμένοι) ἐσοίμεθα ἑωραμένοι ἔσοισθε ἑωραμένοι ἔσοιντο	ὀφθησοίμην ὀφθήσοιο ὀφθήσοιτο ὀφθησοίμεθα ὀφθήσοισθε ὀφθήσοιντο	ὀφθείην ὀφθείης ὀφθείη ὀφθείημεν ἤ ὀφθεῖμεν ὀφθείητε ἤ ὀφθεῖτε ὀφθείησαν ἤ ὀφθεῖεν
Προστακτική				- ὄφθητι ὀφθήτω - ὄφθητε ὀφθέντων ἤ ὀφθήτωσαν
Απαρέμφατο		ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἔσεσθαι	ὀφθήσεσθαι	ὀφθῆναι
Μετοχή		ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἐσόμενος ἑωραμένη (ἤ ὠμμένη) ἐσομένη ἑωραμένον (ἤ ὠμμένον) ἐσόμενον	ὀφθησόμενος ὀφθησομένη ὀφθησόμενον	ὀφθείς ὀφθεῖσα ὀφθέν