Το ρήμα οἶδα

Τὸ ῥῆμα οἶδα (=γνωρίζω). Τὸ οἶδα εἶναι παρακείμενος β’ τοῦ ἄχρηστου ῥ. εἴδω καὶ πῆρε σημασία ἐνεστῶτα.

	Ενεστώτας	Παρατατικός	Μέλλοντας	Αόριστος β’
Οριστική	οἶδα οἶσθα οἶδε(ν) ἴσμεν ἴστε ἴσασι(ν)	ᾔδη ἤ ᾔδειν ᾔδησθα ἤ ᾔδεις ᾔδει ἤ ᾔδει ᾔδεμεν ἤ ᾖσμεν ᾔδετε ἤ ᾖστε ᾔδεσαν ἤ ᾖσαν	εἴσομαι ἤ εἰδήσω εἴσει (-ῃ) ἤ εἰδήσεις εἴσεται ἤ εἰδήσει εἰσόμεθα ἤ εἰδήσομεν εἴσεσθε ἤ εἰδήσετε εἴσονται ἤ εἰδήσουσι(ν)	ἔγνων ἔγνως ἔγνω ἔγνωμεν ἔγνωτε ἔγνωσαν
Υποτακτική	εἰδῶ εἰδῇς εἰδῇ εἰδῶμεν εἰδῆτε εἰδῶσι(ν)			γνῶ γνῷς γνῷ γνῶμεν γνῶτε γνῶσι(ν)
Ευκτική	εἰδείην εἰδείης εἰδείη εἰδεῖμεν (-είημεν) εἰδεῖτε (-είητε) εἰδεῖεν (-είησαν)		εἰσοίμην ἤ εἰδήσοιμι εἴσοιο ἤ εἰδήσοις εἴσοιτο ἤ εἰδήσοι εἰσοίμεθα ἤ εἰδήσοιμεν εἴσοισθε ἤ εἰδήσοιτε εἴσοιντο ἤ εἰδήσοιεν	γνοίην γνοίης γνοίη γνοῖμεν γνοῖτε γνοῖεν
Προστακτική	- ἴσθι ἴστω - ἴστε ἴστων			- γνῶθι γνώτω - γνῶτε γνόντων
Απαρέμφατο	εἰδέναι		εἴσεσθαι ἤ εἰδήσειν	γνῶναι
Μετοχή	εἰδώς εἰδυῖα εἰδός		εἰσόμενος ἤ εἰδήσων εἰσομένη ἤ εἰδήσουσα εἰσόμενον ἤ εἰδῆσον	γνούς γνοῦσα γνόν

	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας
Οριστική	ἔγνωκα ἔγνωκας ἔγνωκε(ν) ἐγνώκαμεν ἐγνώκατε ἐγνώκασι(ν)	ἐγνώκειν ἐγνώκεις ἐγνώκει ἐγνώκειμεν ἐγνώκετε ἐγνώκεσαν	ἐγνωκὼς ἔσομαι ἐγνωκὼς ἔσῃ (-ει) ἐγνωκὼς ἔσται ἐγνωκότες ἐσόμεθα ἐγνωκότες ἔσεσθε ἐγνωκότες ἔσονται
Υποτακτική	ἐγνωκὼς ὦ ἐγνωκὼς ᾖς ἐγνωκὼς ᾖ ἐγνωκότες ὦμεν ἐγνωκότες ᾖτε ἐγνωκότες ὦσι(ν)
Ευκτική	ἐγνωκὼς εἴην ἐγνωκὼς εἴης ἐγνωκὼς εἴη ἐγνωκότες εἶμεν ἐγνωκότες εῑτε ἐγνωκότες εἴησαν ἤ εἶεν		ἐγνωκὼς ἐσοίμην ἐγνωκὼς ἔσοιο ἐγνωκὼς ἔσοιτο ἐγνωκότες ἐσοίμεθα ἐγνωκότες ἔσοισθε ἐγνωκότες ἔσοιντο
Προστακτική	- ἐγνωκὼς ἴσθι ἐγνωκὼς ἔστω - ἐγνωκότες ἔστε ἐγνωκότες ἔστων
Απαρέμφατο	ἐγνωκέναι		ἐγνωκὼς ἔσεσθαι
Μετοχή	ἐγνωκὼς ἐσόμενος ἐγνωκυῖα ἐσομένη ἐγνωκός ἔσόμενον		ἐγνωκὼς ἐσόμενος ἐγνωκυῖα ἐσομένη ἐγνωκὸς ἐσόμενον