Το ρἠμα εἰμί

Ἐνεστώτας	Παρατατικός	Μέλλοντας	Ἀόριστος β’
Ὁριστική	εἰμί εἶ ἐστί(ν) ἤ ἔστι(ν) ἐσμέν ἐστέ εἰσί(ν)	ἦν ἤ ἦ ἦσθα ἦν ἦμεν ἦτε ἤ ἦστε ἦσαν	ἔσομαι ἔσῃ ἤ ἔσει ἔσται ἔσόμεθα ἔσεσθε ἔσονται	ἐγενόμην ἐγένου ἐγένετο ἐγενόμεθα ἐγένεσθε ἐγένοντο
Ὑποτακτική	ὦ ᾖς ᾖ ὦμεν ἦτε ὦσι(ν)			γένωμαι γένῃ γένηται γενώμεθα γένησθε γένωνται
Εὐκτική	εἴην εἴης εἴη εἴημεν ἤ εἶμεν εἴητε ἤ εἶτε εἴησαν ἤ εἶεν		ἔσοίμην ἔσοιο ἔσοιτο ἐσοίμεθα ἔσοισθε ἔσοιντο	γενοίμην γένοιο γένοιτο γενοίμεθα γένοισθε γένοιντο
Προστακτική	- ἴσθι ἔστω - ἔστε ἔστων ἤ ὄντων ἤ ἔστωσαν			- γενοῦ γενέσθω - γένεσθε γενέσθων
Ἀπαρέμφατο	εἶναι		ἔσεσθαι	γενέσθαι
Μετοχή	ὤν οὖσα ὄν		ἐσόμενος ἐσομένη ἐσόμενον	γενόμενος γενομένη γενόμενον

	Παρακείμενος β’	Ὑπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας
Ὁριστική	γέγονα γέγονας γέγονε(ν) γεγόναμεν γεγόνατε γεγόνασι(ν)	ἐγεγόνειν ἐγεγόνεις ἐγεγόνει ἐγεγόνεμεν ἐγεγόνετε ἐγεγόνεσαν	γεγονὼς ἔσομαι γεγονὼς ἔσῃ (-ει) γεγονὼς ἔσται γεγονότες ἐσόμεθα γεγονότες ἔσεσθε γεγονότες ἔσονται
Ὑποτακτική	γεγονὼς ὦ γεγονὼς ᾖς γεγονὼς ᾖ γεγονότες ὦμεν γεγονότες ἦτε γεγονότες ὦσι(ν)
Εὐκτική	γεγονὼς εἴην γεγονὼς εἴης γεγονὼς εἴη γεγονότες εἶμεν γεγονότες εἴτε γεγονότες εἴησαν ἤ εἶεν		γεγονὼς ἐσοίμην γεγονὼς ἔσοιο γεγονὼς ἔσοιτο γεγονότες ἐσοίμεθα γεγονότες ἔσοισθε γεγονότες ἔσοιντο
Προστακτική	- γεγονὼς ἴσθι γεγονὼς ἔστω - γεγονότες ἔστε γεγονότες ἔστων
Απαρέμφατο	γεγονέναι		γεγονὼς ἔσεσθαι
Μετοχή	γεγονώς γεγονυῖα γεγονός		γεγονὼς ἐσόμενος γεγονυῖα ἐσομένη γεγονὸς ἐσόμενον

Το ρήμα ὁράω-ῶ - ὁράομαι-ῶμαι

	Ενεστώτας	Παρατατικός	Μέλλοντας (μέσος με ενεργητική σημασία)	Αόριστος (β’)
Οριστική	ὁρῶ ὁρᾷς ὁρᾷ ὁρῶμεν ὁρᾶτε ὁρῶσι(ν)	ἑώρων ἑώρας ἑώρα ἑωρῶμεν ἑωρᾶτε ἑώρων	ὄψομαι ὄψῃ ἤ ὄψει ὄψεται ὀψόμεθα ὄψεσθε ὄψονται	εἶδον εἶδες εἶδε(ν) εἴδομεν εἴδετε εἶδον
Υποτακτική	ὁρῶ ὁρᾷς ὁρᾷ ὁρῶμεν ὁρᾶτε ὁρῶσι(ν)			ἴδω ἴδῃς ἴδῃ ἴδωμεν ἴδετε ἴδωσι(ν)
Ευκτική	ὁρῷμι ἤ ὁρῴην ὁρῷς ἤ ὁρῴης ὁρῷ ἤ ὁρῴη ὁρῷμεν ὁρῷτε ὁρῷεν		ὀψοίμην ὄψοιο ὄψοιτο ὀψοίμεθα ὄψοισθε ὄψοιντο	ἴδοιμι ἴδοις ἴδοι ἴδοιμεν ἴδοιτε ἴδοιεν
Προστακτική	- ὅρα ὁράτω - ὁρᾶτε ὁρώντων			- ἰδέ ἰδέτω - ἴδετε ἰδόντων ἤ ἰδέτωσαν
Απαρέμφατο	ὁρᾶν		ὄψεσθαι	ἰδεῖν
Μετοχή	ὁρῶν ὁρῶρα ὁρῶν		ὀψόμενος ὀψομένη ὀψόμενον	ἰδών ἰδοῦσα ἰδόν

	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας
Οριστική	ἑώρακα ἑώρακας ἑώρακε(ν) ἑωράκαμεν ἑωράκατε ἑωράκασι(ν)	ἑωράκειν ἑωράκεις ἑωράκει ἑωράκεμεν ἑωράκετε ἑωράκεσαν	ἑορακώς ἔσομαι ἑορακώς ἔσῃ (-ει) ἑορακώς ἔσται ἑορακότες ἐσόμεθα ἑορακότες ἔσεσθε ἑορακότες ἔσονται
Υποτακτική	ἑορακώς ὦ ἑορακώς ᾖς ἑορακώς ᾖ ἑορακότες ὦμεν ἑορακότες ἦτε ἑορακότες ὦσι(ν)
Ευκτική	ἑορακώς εἴην ἑορακώς εἴης ἑορακώς εἴη ἑορακότες εἶμεν ἑορακότες εἶτε ἑορακότες εἴησαν ἤ εἶεν		ἑορακώς ἐσοίμην ἑορακώς ἔσοιο ἑορακώς ἔσοιτο ἑορακότες ἐσοίμεθα ἑορακότες ἔσοισθε ἑορακότες ἔσοιντο
Προστακτική	- ἑορακώς ἴσθι ἑορακώς ἔστω - ἑορακότες ἔστε ἑορακότες ἔστων
Απαρέμφατο	ἑορακέναι		ἑορακώς ἔσεσθαι
Μετοχή	ἑορακώς ἑορακυῖα ἑορακός		ἑορακώς ἐσόμενος ἑορακυῖα ἐσομένη ἑορακός ἐσόμενον

* Στον παρακείμενο, υπάρχει και ο τύπος ἑόρακα (κλίνεται ομαλά). Υπάρχει επίσης και παρακείμενος β’, ὄπωπα.

ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ

	Ενεστώτας	Παρατατικός	Μέσος αόριστος (β΄)	Παρακείμενος
Οριστική	ὁρῶμαι ὁρᾷ ὁρᾶται ὁρώμεθα ὁρᾶσθε ὁρῶνται	ἑωρώμην ἑωρῶ ἑωρᾶτο ἑωρώμεθα ἑωρᾶσθε ἑωρῶντο	εἰδόμην εἴδου εἴδετο εἰδόμεθα εἴδεσθε εἴδοντο	ἑώραμαι ἑώρασαι ἑώραται ἑωράμεθα ἑώρασθε ἑώρανται ἤ ὦμμαι ὦψαι ὦπται ὤμμεθα ὦφθε ὠμμένοι εἰσί(ν)
Υποτακτική	ὁρῶμαι ὁρᾷ ὁρᾶται ὁρώμεθα ὁρᾶσθε ὁρῶνται		ἴδωμαι ἴδῃ ἴδηται ἰδώμεθα ἴδησθε ἴδωνται	ἑωραμένος ὦ ἑωραμένος ᾖς ἑωραμένος ᾖ ἑωραμένοι ὦμεν ἑωραμένοι ἦτε ἑωραμένοι ὦσι(ν)
Ευκτική	ὁρῴμην ὁρῷο ὁρῷτο ὁρῴμεθα ὁρῷσθε ὁρῷντο		ἰδοίμην ἴδοιο ἴδοιτο ἰδοίμεθα ἴδοισθε ἴδοιντο	ἑωραμένος εἴην ἑωραμένος εἴης ἑωραμένος εἴη ἑωραμένοι εἶμεν ἑωραμένοι εἶτε ἑωραμένοι εἴησαν ἤ εἶεν
Προστακτική	- ὁρῶ ὁράσθω - ὁρᾶσθε ὁράσθων		- ἰδοῦ ἰδέσθω - ἴδεσθε ἰδέσθων	- ἑώρασο ἑωράσθω - ἑώρασθε ἑωράσθων ἤ - ὦψο ὤφθω - ὦφθε ὤφθων
Απαρέμφατο	ὁρᾶσθαι		ἰδέσθαι	ἑωρᾶσθαι ἤ ὦφθαι
Μετοχή	ὁρώμενος ὁρωμένη ὁρώμενον		ἰδόμενος ἰδομένη ἰδόμενον	ἑωραμένος ἑωραμένη ἑωραμένον ἤ ὠμμένος ἤμμένη ὠμμένον

	Υπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας	Παθητικός μέλλοντας	Παθητικός αόριστος
Οριστική	ἑωράμην ἑώρασο ἑώρατο ἑωράμεθα ἑώρασθε ἑώραντο ἤ ὤμμην ὦψο ὦπτο ὤμμεθα ὦφθε ὠμμένοι ἦσαν	ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἔσομαι ἑωραμένος ἔσῃ (-ει) ἑωραμένος ἔσται ἑωραμένοι (ἤ ὠμμένοι) ἐσόμεθα ἑωραμένοι ἔσεσθε ἑωραμένοι ἔσονται	ὀφθήσομαι ὀφθήσῃ (-ει) ὀφθήσεται ὀφθησόμεθα ὀφθήσεσθε ὀφθησόμεθα ὀφθήσεσθε ὀφθήσονται	ὤφθην ὤφθης ὤφθη ὤφθημεν ὤφθητε ὤφθησαν
Υποτακτική				ὀφθῶ ὀφθῇς ὀφθῇ ὀφθῶμεν ὀφθῆτε ὀφθῶσι(ν)
Ευκτική		ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἐσοίμην ἑωραμένος ἔσοιο ἑωραμένος ἔσοιτο ἑωραμένοι (ἤ ὠμμένοι) ἐσοίμεθα ἑωραμένοι ἔσοισθε ἑωραμένοι ἔσοιντο	ὀφθησοίμην ὀφθήσοιο ὀφθήσοιτο ὀφθησοίμεθα ὀφθήσοισθε ὀφθήσοιντο	ὀφθείην ὀφθείης ὀφθείη ὀφθείημεν ἤ ὀφθεῖμεν ὀφθείητε ἤ ὀφθεῖτε ὀφθείησαν ἤ ὀφθεῖεν
Προστακτική				- ὄφθητι ὀφθήτω - ὄφθητε ὀφθέντων ἤ ὀφθήτωσαν
Απαρέμφατο		ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἔσεσθαι	ὀφθήσεσθαι	ὀφθῆναι
Μετοχή		ἑωραμένος (ἤ ὠμμένος) ἐσόμενος ἑωραμένη (ἤ ὠμμένη) ἐσομένη ἑωραμένον (ἤ ὠμμένον) ἐσόμενον	ὀφθησόμενος ὀφθησομένη ὀφθησόμενον	ὀφθείς ὀφθεῖσα ὀφθέν

Ζακλίν ντε Ρομιγύ

«Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, γιατί η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα απ' όλα να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα». - J.d.R.

«Το να µάθεις να σκέφτεσαι, να κρίνεις, να είσαι ακριβολόγος και να ζυγίζεις τις λέξεις σου, να ανταλλάσσεις ιδέες, να ακούς τον άλλον σηµαίνει ότι είσαι ικανός να κάνεις διάλογο. Είναι ο µόνος τρόπος για να µετριάσεις τη βία που ορθώνεται γύρω µας».

«Οι λέξεις είναι το φρούριο που προφυλάσσει από την κτηνωδία. Όταν δεν γνωρίζουµε, όταν δεν µπορούµε να εκφραστούµε, όταν χειριζόµαστε τα πράγµατα κατά προσέγγιση όπως κάνουν πολλοί νέοι σήµερα, όταν τα λόγια δεν είναι αρκετά για να ακουστούν, όταν ο λόγος δεν είναι επεξεργασµένος επειδή η σκέψη είναι ασαφής, τότε δεν µένει παρά η γροθιά, το ξύλο, η τυφλή βία. Κι αυτη απειλεί να στραγγαλίσει τον δυτικό, ανθρωπιστικό ιδανικό µας κόσµο».

Πηγές: 29 ~ Ζακλίν ντε Ρομιγύ: "Στις θάλασσες που ταξίδεψε ο Οδυσσέας" , Ζακλίν ντε Ρομιγί: «Στην πολιτική δεν αρκεί η διαφάνεια»