Το ρἠμα εἰμί

Ἐνεστώτας	Παρατατικός	Μέλλοντας	Ἀόριστος β’
Ὁριστική	εἰμί εἶ ἐστί(ν) ἤ ἔστι(ν) ἐσμέν ἐστέ εἰσί(ν)	ἦν ἤ ἦ ἦσθα ἦν ἦμεν ἦτε ἤ ἦστε ἦσαν	ἔσομαι ἔσῃ ἤ ἔσει ἔσται ἔσόμεθα ἔσεσθε ἔσονται	ἐγενόμην ἐγένου ἐγένετο ἐγενόμεθα ἐγένεσθε ἐγένοντο
Ὑποτακτική	ὦ ᾖς ᾖ ὦμεν ἦτε ὦσι(ν)			γένωμαι γένῃ γένηται γενώμεθα γένησθε γένωνται
Εὐκτική	εἴην εἴης εἴη εἴημεν ἤ εἶμεν εἴητε ἤ εἶτε εἴησαν ἤ εἶεν		ἔσοίμην ἔσοιο ἔσοιτο ἐσοίμεθα ἔσοισθε ἔσοιντο	γενοίμην γένοιο γένοιτο γενοίμεθα γένοισθε γένοιντο
Προστακτική	- ἴσθι ἔστω - ἔστε ἔστων ἤ ὄντων ἤ ἔστωσαν			- γενοῦ γενέσθω - γένεσθε γενέσθων
Ἀπαρέμφατο	εἶναι		ἔσεσθαι	γενέσθαι
Μετοχή	ὤν οὖσα ὄν		ἐσόμενος ἐσομένη ἐσόμενον	γενόμενος γενομένη γενόμενον

	Παρακείμενος β’	Ὑπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας
Ὁριστική	γέγονα γέγονας γέγονε(ν) γεγόναμεν γεγόνατε γεγόνασι(ν)	ἐγεγόνειν ἐγεγόνεις ἐγεγόνει ἐγεγόνεμεν ἐγεγόνετε ἐγεγόνεσαν	γεγονὼς ἔσομαι γεγονὼς ἔσῃ (-ει) γεγονὼς ἔσται γεγονότες ἐσόμεθα γεγονότες ἔσεσθε γεγονότες ἔσονται
Ὑποτακτική	γεγονὼς ὦ γεγονὼς ᾖς γεγονὼς ᾖ γεγονότες ὦμεν γεγονότες ἦτε γεγονότες ὦσι(ν)
Εὐκτική	γεγονὼς εἴην γεγονὼς εἴης γεγονὼς εἴη γεγονότες εἶμεν γεγονότες εἴτε γεγονότες εἴησαν ἤ εἶεν		γεγονὼς ἐσοίμην γεγονὼς ἔσοιο γεγονὼς ἔσοιτο γεγονότες ἐσοίμεθα γεγονότες ἔσοισθε γεγονότες ἔσοιντο
Προστακτική	- γεγονὼς ἴσθι γεγονὼς ἔστω - γεγονότες ἔστε γεγονότες ἔστων
Απαρέμφατο	γεγονέναι		γεγονὼς ἔσεσθαι
Μετοχή	γεγονώς γεγονυῖα γεγονός		γεγονὼς ἐσόμενος γεγονυῖα ἐσομένη γεγονὸς ἐσόμενον