Η τεχνολογία... στην αρχαία Ελλάδα

Στο συγκεκριμένο ιστολόγιο, οι ενδιαφερόμενοι περιηγητές μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί, θα έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με φιλολογικά θέματα αρχαίων ελληνικών, σχετικά άρθρα, ενημέρωση για εκδηλώσεις, αλλά και θέματα επικαιρότητας που αφορούν το σχολείο και την εκπαιδευτική πραγματικότητα, με απώτερο στόχο τη διαδικασία μάθησης με ένα πιο δημιουργικό και ευφάνταστο τρόπο!
Καλή συνέχεια! 

Βάκχες του Ευρυπίδη

Με το μυστηριακό και αρχέγονο, μακρινό όσο και ο μύθος που το γέννησε, έργο του Ευριπίδη Βάκχες, ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου υποδέχεται το καλοκαίρι. Από τις αρτιότερες και πολυσυζητη­μένες τραγωδίες του Ευριπίδη, οι Βάκχες θα παρουσιάζονται από τις 22 Ιουνίου, σε σκηνοθεσία Paolo Baiocco και σε μουσική Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Μια τραγωδία στην οποία συναντιόνται ο μύθος και η ιστορία με υπόβαθρο την ποιητική αναγωγή. Ένα έργο που παρουσιάζει με όλη την πρωτογενή μορφή τη λατρεία του Διονύσου, απ’ όπου γεννήθηκε το αρχαίο Ελληνικό δράμα. Στις Βάκχες συνυπάρχουν το τραγικό, το δραματικό και το θεατρικό στοιχείο. Είναι το μοναδικό έργο της αρχαίας δραματουργίας, όπου ο Διόνυσος πρωταγωνιστεί ως ανθρωποποιημένος θεός, εισχωρώντας ως μια νέα δύναμη για να επιβάλει τη δική του λατρεία.
Ο Διόνυσος, γιος του Δία και της κόρης του Κάδμου Σεμέλης, φτάνει στη Θήβα με μορφή ανθρώπου, ως ξένος, για να επιβάλει τη λατρεία του. Οι κόρες του Κάδμου αμφισβητούν τη θεϊκή του καταγωγή και οιστρηλατούνται από το θεό, μαζί με όλο το θηλυκό πληθυσμό των Θηβών, και ως Μαινάδες μαζί με τις Βάκχες, τις ακόλουθες και πιστές του Διονύσου, περιπλανώνται στον Κιθαιρώνα. Ο Πενθέας, γιος της Αγαύης και βασιλιάς της Θήβας, ιδιαίτερος πολέμιος της νέας θρησκείας, αποφασίζει να στραφεί ενάντια στις Μαινάδες, παρά τις συμβουλές του Τειρεσία. Συλλαμβάνει τον ξένο (Διόνυσο), τον οποίο και θεωρεί υπαίτιο. Ο Διόνυσος δραπετεύει από τα δεσμά, με σεισμό καταστρέφει το παλάτι, εξευτελίζει τον Πενθέα για τις ενέργειές του και τελικώς τον πείθει να μεταμφιεστεί σε Μαινάδα και να κατασκοπεύσει τις Θηβαίες στον Κιθαιρώνα.
Φτάνοντας στο βουνό, οι Μαινάδες και πρώτη η μητέρα του ορμούν και τον διαμελίζουν. Η Αγαύη επιστρέφει θριαμβευτικά στην πόλη κρατώντας σε θύρσο το κεφάλι του Πενθέα, θεωρώντας το ως κεφάλι λιονταριού. Ο Κάδμος, αφού πληροφορείται το γεγονός, ανεβαίνει στον Κιθαιρώνα, συλλέγει τα κομμάτια του άψυχου κορμιού και τα μεταφέρει στην πόλη. Μπροστά στο φρικιαστικό θέαμα προσπαθεί να συνεφέρει την Αγαύη και να την κάνει να συνειδητοποιήσει τι έχει διαπράξει.
Στην έξοδο, ο Διόνυσος, με τη θεϊκή του υπόσταση, διώχνει στην εξορία την Αγαύη και τις αδερφές της, υπόσχεται στον Κάδμο ανάπαυση στο νησί των Μακάρων μαζί με τη γυναίκα του και εδραιώνει τη θρησκεία του.
Η ευριπίδεια αυτή τραγωδία γράφτηκε το 407 π.Χ., όταν ο ποιητής βρισκόταν στην Πέλλα της Μακεδονίας, στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου και σκηνοθετήθηκε από το γιο του το 405 π.Χ. στην Αθήνα. Η τραγωδία αυτή διδάχθηκε μετά τον θάνατο του Ευριπίδη.

Μετάφραση: Γιώργος ΧειμωνάςΣκηνοθεσία/Σκηνικά: Paolo BaioccoΚοστούμια: Βαλεντίνος ΙωσήφΜουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Χορογραφίες: Carlo Ciuffo
Μουσική Διδασκαλία: Μάρω ΣκορδήΣχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Κουκουμάς, Σταύρος ΤάρταρηςΚατασκευή γλυπτής μάσκας: Βαλεντίνος Ιωσήφ
Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης):
Διόνυσος: Νεοκλής Νεοκλέους, Σεμέλη: Μαρία Παπαϊωάννου, Τειρεσίας: Ανδρέας Τσουρής, Κάδμος: Σταύρος Λούρας, Πενθέας: Ανδρέας Τσέλεπος, Δούλος: Μιχάλης Μουστάκας, Άγγελοι: Διομήδης Κουφτερός, Νεκτάριος Θεοδώρου, Χάρης Κκολός, Άλλος Άγγελος: Θανάσης Δρακόπουλος, Αγαύη: Αννίτα Σαντοριναίου

Βάκχες: Έλενα Ευσταθίου, Μυρτώ Κουγιάλη, Ζωή Κυπριανού, Ερμίνα Κυριαζή, Μάρα Κωνσταντίνου, Κατερίνα Λούρα, Λέα Μαλένη, Νιόβη Χαραλάμπους, Θέα Χριστοδουλίδου, Άννα Γιαγκιώζη, Χριστιάνα Λάρκου, Σεμέλη Οικονόμου, Άννα Παπαγεωργίου, Κύνθια Παυλίδου

ΠΟΤΕ:
1) 22 Ιουνίου έως 25 Ιουνίου Ώρα: 21:00  Πού: Αμφιθέατρο Σχολής Τυφλών, Λευκωσία
2) 12 Ιουλίου έως 13 Ιουλίου Ώρα: 21:00 Πού: Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, Λεμεσός

http://www.cyprusevents.net/el/events/bacchae-limassol-2011/

Θέματα παγκύπριων εξετάσεων

http://www.moec.gov.cy/ypexams/panexams/themata_exams2010.html
http://www.moec.gov.cy/ypexams/panexams/themata_exams2009.html
http://www.moec.gov.cy/ypexams/panexams/themata_exams2008.html
http://www.moec.gov.cy/ypexams/panexams/themata_exams2007.html
http://www.moec.gov.cy/ypexams/panexams/themata_exams2006.html

Φθόγγοι και συλλαβή

Φθόγγοι

Σύμφωνα: β, γ, δ, ξ, θ, κ, λ, μ, ν, ξ, π, ρ, σ (ς), τ, φ, χ, ψ, ω

	Κατὰ τὸ φωνητικὸ ὄργανο			Κατὰ τὸ εἶδος πνοῆς
Εἴδη φθόγγων	Οὐρανικά	Χειλικά	Ὀδοντικά
Ἄφωνα	Κ	Π	Τ	Ψιλόπνοα
	Γ	Β	Δ	Μέσα
	Χ	Φ	Θ	Δασύπνοα
Ἡμίφωνα	Ὑγρά	Ἔνρινα	Συριστικό	Παλαιότερα ἡμίφωνα
	Λ	Μ	Σ (ς)	F
	Ρ	Ν		J
		Γ (πρὶν ἀπὸ τὰ κ, γ, χ, ξ)
Διπλά	Ζ	Ξ	Ψ

Φωνήεντα: α, ε, η, ι, ο, υ, ω.

Βραχύχρονα: ε, ο

Μακρόχρονα: η, ω

Δίχρονα: α, ι, υ

Δίφθογγοι:

α) 8 κύριοι: αι, ει, οι, υι – αυ, ευ – ηυ – ου

β) 3 καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ

Οἱ δίφθογγοι γενικὰ εἶναι μακρόχρονοι.

Μόνον οἱ αι καὶ οι λογαριάζονται βραχύχρονοι, ὅταν βρίσκονται στὸ τέλος ἀσυναίρετης κλιτῆς λέξης. Εἶναι ὅμως μακρόχρονα στὴν κατάληξη τῆς εὐκτικῆς καὶ στὸ τέλος τῶν ἐπιρρημάτων καὶ ἐπιφωνημάτων.

Συλλαβή

Μονοσύλλαβη, δισύλλαβη, τρισύλλαβη, πολυσύλλαβη.

Ἡ τελευταία συλλαβὴ λέγεται λήγουσα.

Ἡ προτελευταία λέγεται παραλήγουσα.

Ἡ πρώτη λέγεται αρχική.

Ἡ συλλαβὴ ἀπὸ τὸ χρόνο τοῦ φωνήεντος ποὺ ἔχει, λέγεται:

Α) φύσει μακρόχρονη ἤ μακρόχρονη,

Ἄν ἔχει μακρόχρονο φωνῆεν ἤ δίφθογγο ( θή-κη, χαί-ρω)

Β) θέσει μακρόχρονη

Ἄν ἔχει βραχύχρονο φωνῆεν, ἀλλὰ ὕστερα ἀπ’ αὐτὰ ἀκολουθοῦν δύο ἤ περισσότερα σύμφωνα ἤ ἕνα διπλό (ἄλ-λος, ὄ-ζω)

Γ) βραχύχρονη

Ἄν ἔχει βραχύχρονο φωνῆεν καὶ ἀκολουθεῖ ἄλλο φωνῆεν ἤ ἁπλὸ σύμφωνο ἤ τίποτε ( νέ-ος, λό-γος, ἔ-χε)

Χρόνος ή ποσήτητα φωνηέντων

Τὰ βραχύχρονα φωνήεντα προφέρονταν σὲ σύντομο χρόνο καὶ παριστάνονται μὲ τὰ γράμματα α,ι,υ,- ε,ο.

Τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ ἀκουγόταν σὰν ἕνα ἁπλὸ φωνήεν ποὺ προφέρεται σύντομα: τὸ βραχύχρονο α σὰν ἕνα α, τὸ βραχύχρονο ι σὰν ἕνα ι, τὸ βραχύχρονο υ σὰν ἕνα ου, το ε σὰν ἕνα ε, τὸ ο σὰν ἕνα ο.

Τὰ μακρόχρονα φωνήεντα προφέρονταν σὲ μακρύτερο χρόνο, σὲ διπλάσιο περίπου ἀπ’ ὅσο τὰ βραχύχρονα, καὶ παριστάνονται μὲ τὰ γράμματα α,ι,υ,- η,ω.

Ἀπὸ αύτὰ τὸ μακρόχρονο α ἀκουγόταν σὰν μακρὺ α (περίπου σὰν αα), τὸ μακρόχρονο ι σὰν μακρὺ ι (περίπου σὰν ιι), τὸ μακρόχρονο υ σὰν μακρὺ ου (περίπου σὰν ουου), τὸ η σὰν μακρὺ ε (περίπου σὰν εε), τὸ ω σὰν μακρὺ ο (περὶπου σὰν οο).

Ελληνικό λογοτεχνικό και ιστορικό αρχείο

http://www.elia.org.gr/

Ο τονισμός σε 10 απλά βήματα

http://www.polytoniko.org/mathi.php?newlang=el&font=Palatino+Linotype&right=no

Ελληνική γλώσσα

http://www.helleniclanguage.gr/

Διαδίκτυο και διδασκαλία

http://www.netschoolbook.gr/allnew.html

Χρόνοι

Χρόνος τοῦ ῥήματος λέγεται ὁ ῥηματικὸς τύπος ποὺ φανερώνει πότε γίνεται αὐτὸ ποὺ σημαίνει τὸ ῥῆμα καὶ πῶς.

Οἱ χρόνοι στὴν ὁριστικὴ

Ἡ ὁριστικὴ ἔγκλιση ἔχει ἐφτὰ χρόνους. Αὐτοὶ εἶναι:

ὁ ἐνεστώτας φανερώνει κάτι ποὺ γίνεται τώρα (μὲ διάρκεια ἤ μὲ ἐπανάληψη): ὁ μαθητὴς γράφει - ἀεὶ τὰ αὐτὰ λέγω.

ὁ παρατατικὸς φανερώνει κάτι ποὺ γινόταν στὸ παρελθόν (μὲ διάρκεια ἤ μὲ ἐπανάληψη): ὁ μαθητὴς ἔγραφε – Σωκράτης ὥσπερ ἐγίγνωσκεν οὕτως ἔλεγε.

ὁ (ἁπλός) μέλλοντας φανερώνει κάτι ποὺ θά γίνει ἤ θὰ γίνεται στὸ μέλλον: ἐγὼ γράψω - ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ.

ὁ ἀόριστος φανερώνει κάτι ποὺ ἔγινε ἀόριστα στὸ παρελθόν (ἄσχετα ἄν κράτησε πολὺ ἤ λίγο): ὁ μαθητὴς ἔγραψε - ἐβασίλευσε δώδεκα ἔτη.

ὁ παρακείμενος κυρίως φανερώνει κάτι ποὺ ἔχει γίνει στὸ παρελθὸν καὶ ὑπάρχει τῶρα συντελεσμένο: ὁ μαθητὴς γέγραφε (ἔχει γράψει κάτι ποὺ τώρα εἶναι τελειωμένο) – οἱ πολέμιοι σπονδὰς λελύκασι.

ὁ ὑπερσυντέλικος φανερώνει κάτι ποὺ εἶχε γίνει, δηλ. κάτι ποὺ ἦταν συντελεσμένο σὲ κάποιο χρονικὸ σημείο τοῦ παρελθόντος: ὁ μαθητὴς ἐγεγράφει (εἶχε γράψει κάτι στὸ παρελθὸν ποὺ ἦταν τελειωμένο καὶ ποὺ τώρα μπορεὶ νὰ μὴν ὑπάρχει) – οὗτος προαφῖκτο εἰς Σικελίαν (εἶχε φτάσει πρωτύτερα καὶ βρισκόταν τότε ἐκεί).

ὁ συντελεσμένος μέλλοντας φανερώνει κάτι ποὺ θὰ ἔχει γίνει, δηλ. κάτι ποὺ θὰ εἶναι συντελεσμένο, σὲ κάποιο χρονικὸ σημείο τοῦ μέλλοντος: ὁ μαθητὴς γεγραφὼς ἔσται (θὰ ἔχει γράψει κάτι ποὺ θὰ εἶναι τελειωμένο σὲ ὁρισμένη στιγμὴ τοῦ μέλλοντος) - ἡ πόλις ἔσται τετειχισμένη.

Ἀπὸ τοὺς χρόνους στὴν ὁριστικὴ:

α) ὁ ἐνεστῶτας καὶ κατὰ ἕνα μέρος ὁ παρακείμενος ἀναφέρονται κανονικὰ στὸ παρόν. Ὁ παρατατικὸς, ὁ ἀόριστος, ὁ ὑπερσυντέλικος καὶ κατὰ ἕνα μέρος ὁ παρακείμενος ἀναφέρονται στὸ παρελθόν΄ ὁ (ἁπλός) μέλλοντας καὶ ὁ συντελεσμένος μέλλοντας ἀναφέρονται στὸ μέλλον.

β) ὁ ἐνεστῶτας, ὁ παρατατικὸς καὶ κάποτε ὁ (ἁπλός) μέλλοντας παρουσιάζουν αὐτὸ ποὺ σημαίνει τὸ ῥῆμα σὰν κάτι ἐξακολουθητικό, ποὺ διαρκεῖ μὲ συνέχεια ἤ μ’ ἐπανάληψη΄ ὁ ἀόριστος καὶ κάποτε ὁ (ἁπλός) μέλλοντας τὸ παρουσιάζουν συνοπτικά (ἰδωμένο στὸ σύνολό του)΄ ὁ παρακείμενος, ὁ ὑπερσυντέλικος καὶ ὁ συντελεσμένος μέλλοντας τὸ παρουσιάζουν συντελεσμένο.

Ένας αγγλικός λόγος στα... ελληνικά

Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Ουάσιγκτον (στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959), οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις (από το διεθνή τύπο χαρακτηρίστηκε «Γλωσσικός Άθλος - Glossic Athlos!»).  Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους. Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ' ουσία όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση του προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής.

Ι. O λόγοs της 26 Σεπτεμβρίου 1957

Kyrie, I eulogise the archons of the Panethnic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the nÔmismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practises as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a panethnic unhypocritical economic ethnergy and charmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my ecentric monologue. I emphasize my eucharisties to you, Kyrie, to the eugenic and generous American ethnos and to the organizers and the protagonists of this amphictiony and the gastronomic symposia."

Κύριοι, Ευλογώ τους άρχοντες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την Οικουμενική Τράπεζα για την ορθοδοξία των αξιωμάτων, μεθόδων και πολιτικών, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ένα επεισόδιο κακοφωνίας της Τράπεζας με την Ελλάδα. Με ενθουσιασμό διαλεγόμαστε και συναγωνιζόμαστε στις συνόδους των διδύμων Οργανισμών των οποίων τις πολύμορφες οικονομικές ιδέες και δόγματα αναλύουμε και συνθέτουμε. Τα κρίσιμα προβλήματά μας όπως η νομισματική πληθώρα παράγουν κάποια αγωνία και μελαγχολία. Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας. Αλλά, η θέση μου είναι ότι έχουμε τον δυναμισμό να προγραμματίσουμε θεραπευτικές πρακτικές σαν μέτρο προφύλαξης από το χάος και την καταστροφή. Παράλληλα μια παγκόσμια ανυπόκριτως οικονομική συνέργεια και εναρμόνιση σε ένα δημοκρατικό κλίμα είναι βασική. Απολογούμαι για τον εκκεντρικό μου μονόλογο. Εκφράζω με έμφαση την ευχαριστία μου σε εσένα Κύριε, στο ευγενικό και γενναιόδωρο Αμερικανικό Έθνος και στους οργανισμούς και πρωταγωνιστές της Αμφυκτιωνίας και του γαστρονομικού Συμποσίου.»

Η Ελληνική γλώσσα καθιερώνεται διεθνώς

Του Γιάννη Χ. Παπατζανή   15/11/2003

"Hellenic Quest " λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμαθήσεως της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.

Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.

Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ "Apple", της οποίας Πρόεδρος Τζον Σκάλι είπε σχετικώς: «Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμαθήσεως της Ελληνικής επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει».

Με άλλα λόγια πρόκειται για μια εκδήλωση της τάσεως για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.

Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά «επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων».

Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι «Η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.

Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως».

Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρβάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι. Στον Η/Υ «Ίβυκο» αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους δηλαδή ως γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. Στον «Ίβυκο» ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται.

Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: «Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας».

Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως «νοηματική» γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν «σημειολογικές».

«Νοηματική γλώσσα» θεωρείται η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον» δηλαδή η λέξη και «το σημαινόμενο» δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει,(πράγμα, ιδέα, κατάσταση) έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ «σημειολογική» είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α? «πράγμα» (σημαινόμενο) εννοείται με το α? (σημαίνον).

Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν «πρωτογένεια», ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν κάτι απλά επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν. Π.χ στην Ελληνική, η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).

Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα «Ίβυκος», «Γνώσεις» και «Νεύτων» αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Και τούτο διότι η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση.

Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα τηλέ-, -λάνδη, μίκρο -, μέγα-, σκοπό, -ισμός, συν- κ.λ.π.

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.

Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα. Ας το προωθήσουν και οι Έλληνες πολιτικοί.

Το ρήμα οἶδα

Τὸ ῥῆμα οἶδα (=γνωρίζω). Τὸ οἶδα εἶναι παρακείμενος β’ τοῦ ἄχρηστου ῥ. εἴδω καὶ πῆρε σημασία ἐνεστῶτα.

	Ενεστώτας	Παρατατικός	Μέλλοντας	Αόριστος β’
Οριστική	οἶδα οἶσθα οἶδε(ν) ἴσμεν ἴστε ἴσασι(ν)	ᾔδη ἤ ᾔδειν ᾔδησθα ἤ ᾔδεις ᾔδει ἤ ᾔδει ᾔδεμεν ἤ ᾖσμεν ᾔδετε ἤ ᾖστε ᾔδεσαν ἤ ᾖσαν	εἴσομαι ἤ εἰδήσω εἴσει (-ῃ) ἤ εἰδήσεις εἴσεται ἤ εἰδήσει εἰσόμεθα ἤ εἰδήσομεν εἴσεσθε ἤ εἰδήσετε εἴσονται ἤ εἰδήσουσι(ν)	ἔγνων ἔγνως ἔγνω ἔγνωμεν ἔγνωτε ἔγνωσαν
Υποτακτική	εἰδῶ εἰδῇς εἰδῇ εἰδῶμεν εἰδῆτε εἰδῶσι(ν)			γνῶ γνῷς γνῷ γνῶμεν γνῶτε γνῶσι(ν)
Ευκτική	εἰδείην εἰδείης εἰδείη εἰδεῖμεν (-είημεν) εἰδεῖτε (-είητε) εἰδεῖεν (-είησαν)		εἰσοίμην ἤ εἰδήσοιμι εἴσοιο ἤ εἰδήσοις εἴσοιτο ἤ εἰδήσοι εἰσοίμεθα ἤ εἰδήσοιμεν εἴσοισθε ἤ εἰδήσοιτε εἴσοιντο ἤ εἰδήσοιεν	γνοίην γνοίης γνοίη γνοῖμεν γνοῖτε γνοῖεν
Προστακτική	- ἴσθι ἴστω - ἴστε ἴστων			- γνῶθι γνώτω - γνῶτε γνόντων
Απαρέμφατο	εἰδέναι		εἴσεσθαι ἤ εἰδήσειν	γνῶναι
Μετοχή	εἰδώς εἰδυῖα εἰδός		εἰσόμενος ἤ εἰδήσων εἰσομένη ἤ εἰδήσουσα εἰσόμενον ἤ εἰδῆσον	γνούς γνοῦσα γνόν

	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας
Οριστική	ἔγνωκα ἔγνωκας ἔγνωκε(ν) ἐγνώκαμεν ἐγνώκατε ἐγνώκασι(ν)	ἐγνώκειν ἐγνώκεις ἐγνώκει ἐγνώκειμεν ἐγνώκετε ἐγνώκεσαν	ἐγνωκὼς ἔσομαι ἐγνωκὼς ἔσῃ (-ει) ἐγνωκὼς ἔσται ἐγνωκότες ἐσόμεθα ἐγνωκότες ἔσεσθε ἐγνωκότες ἔσονται
Υποτακτική	ἐγνωκὼς ὦ ἐγνωκὼς ᾖς ἐγνωκὼς ᾖ ἐγνωκότες ὦμεν ἐγνωκότες ᾖτε ἐγνωκότες ὦσι(ν)
Ευκτική	ἐγνωκὼς εἴην ἐγνωκὼς εἴης ἐγνωκὼς εἴη ἐγνωκότες εἶμεν ἐγνωκότες εῑτε ἐγνωκότες εἴησαν ἤ εἶεν		ἐγνωκὼς ἐσοίμην ἐγνωκὼς ἔσοιο ἐγνωκὼς ἔσοιτο ἐγνωκότες ἐσοίμεθα ἐγνωκότες ἔσοισθε ἐγνωκότες ἔσοιντο
Προστακτική	- ἐγνωκὼς ἴσθι ἐγνωκὼς ἔστω - ἐγνωκότες ἔστε ἐγνωκότες ἔστων
Απαρέμφατο	ἐγνωκέναι		ἐγνωκὼς ἔσεσθαι
Μετοχή	ἐγνωκὼς ἐσόμενος ἐγνωκυῖα ἐσομένη ἐγνωκός ἔσόμενον		ἐγνωκὼς ἐσόμενος ἐγνωκυῖα ἐσομένη ἐγνωκὸς ἐσόμενον

Τὸ ἀπρόσωπο χρή

Ἄλλα ῥήματα ποὺ κλίνονται ὁλικὰ ἤ μερικὰ κατὰ τὰ ῥήματα σὲ -μι μὲ διάφορες ἀνωμαλίες εἶναι:

12) Τὸ ἀπρόσωπο εἵμαρται(=εἶναι πεπρωμένο), πρκ. τοῦ ποιητ. ρ. μείρομαι(=παίρνω το μέρος ποὺ μοῦ ἀνήκει).

13) Τὸ ἀπρόσωπο πέπρωται(=εἶναι πεπρωμένο).

14) Τὸ ἀπρόσωπο χρή(=εἶναι ἀνάγκη, πρέπει).

	Ενεστώτας	Παρατατικός	Μέλλοντας	Αόριστος
Οριστική	χρή	χρῆν ἤ ἐχρῆν	χρήσει ἤ χρῆσται	ἐδέησε
Υποτακτική	χρῇ			δεήσῃ
Ευκτική	χρείη		χρήσοι	δεήσαι
Προστακτική	χρεών ἔστω			δεησάτω
Απαρέμφατο	χρῆναι		χρήσειν	δεῆσαι
Μετοχή	χρεών (τό)		χρῆσον (τό)	δεῆσαν (τό)

	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Τετελεσμένος μέλλοντας
Οριστική	δεδέηκε(ν)	ἐδεδεήκει	δεδεηκός ἔσται
Υποτακτική	δεδεηκός ῇ
Ευκτική	δεδεηκός εἴη		δεδεηκός ἔσοιτο
Προστακτική	δεδεηκός ἔστω
Απαρέμφατο	δεδεηκέναι		δεδεηκός ἔσεσθαι
Μετοχή	δεδεηκός (τό)		δεδεηκός ἐσόμενον (τό)